Dat tou, dy keardel en wat hat beppe der mei te krijen?

Naam verteller: Ineke Kalteren

It wie freedtejûn. Ik hie bûsmeske en tou yn de bûse. Je witte mar noait. Minke en ik wiene nei de merke/kermis west en we seine tsjin mekoar ‘’mar net te let nei hûs, want dan meie we moarn wer op stap en miskien wol by beppe yn Snits sliepe. Dan kinne we moarn lekker lang stappe. Op de merke sieten der twa wat ûngure types efter ús oan. “Net nei sjen, net mei prate..flústerden we tsjin elkoar”. Gau fuort wêze! We kwamen by de fytsen. Minke fytste in eintsje mei my op en sloech doe ôf nei har thús. Ik fytste troch it Burgemeester Rasterhoffpark en soe op nei Offenwier. Ynienen pakte ien my by de earm fêst en waard ik fan de fyts ôfskuord. Man wat skrok ik. En net te leauen. It wie ien fan dy keardels. Oh gosje ik bin de pineut fljocht it dan troch dyn holle. Hy sleurde my mei, fjirder it park yn. Myn moaie nije spikerbroek skuorde. Shit! shiot!.Bleau by sûpenstup. Fokus! ..k wist..myn tou yn de bûse. Hy sleurde my tsjin de beam, foet tsjin my oan. ooh wat die dat sear. Efkes fearde de foet wat fuort. Hy die de jas út. NO! It tou! Yn in fraksje fan in sekonde helle ik út de bûse en sloech it tou om syn foet..trije kear. … en doe…